Als ik een elf was (en godzijdank ben ik slechts een mens) dan wist ik het ook wel.

“Even the trip itself was disappointing. I thought Lapland was going to be magical, but it’s been a disaster. We had to wait outside in minus 30 degrees in a queue to see Father Christmas and when it was finally the kids’ turn I fainted because I was so cold. We were told we would be having snowball fights with elves, but the elves were moody and wouldn’t even talk to us. There wasn’t even a Christmas tree and I didn’t see any fairy lights – it was pitch black.”

Wanneer was Bastiaan Ragas ook weer hip en happening?

Uit de immer geweldige Groene Amsterdammer van deze week. Echt. Ik zou niet weten wat ik zonder de Groene zou moeten. Ja, dan zou ik dom moeten blijven, en onwetend. -Overigens, ik lees daarbij ook heel graag Mijn Geheim. Niet dat u denkt dat ik een snob ben. Ofzo… Nu goed.. Ik ga weer even wat doen…

Klik!

Ik zit in de trein en het is druk. Aan de andere kant van het gangpad zit een meisje dat met haar zijkant over de leuning van de stoel puilt. Ze is misschien wel de helft zo oud als ik. Ik word oud. Ze beslaat twee stoelen en ze eet een kaasbroodje en drinkt uit een halve liter-blik Monster Energy Drink. Ik weet niet of ze energie nodig heeft. Ze schrijft met een rond meisjeshandschrift een schriftje vol. Ik kan niet lezen wat ze schrijft. Ik begrijp dat soort blikken energie-drink niet. Maar misschien is dat wel de cola van hun generatie. Vroeger mocht ik onder geen beding cola. Iedereen pafte de hele kamer vol, ik weet zelfs nog dat leraren in het klaslokaal rookten, maar cola was het wijwater van de duivel. (Schreef ik nou “wijwater van de duivel”? Ik moet ineens aan het jargon van deze man denken. Maar goed: what the hell.)
Ik denk vaak aan hoe vroeger mensen mijn generatie zagen. Met gabbers en pillen en blowen. En cola.
Wordt het nu echt erger?
Of lijkt dat alleen maar omdat ik ouder word?
Mijn baas in de kroeg zei ooit dat hij vroeger elke kermis een viskraam omduwde. Voor de lol. Dat deed men tegenwoordig niet meer. Dus het zou allemaal wel meevallen.
Naast me zit een meisje dat uit een boterhamzakje een bruine boterham met kaas eet.
Voor me staat mijn beker koffie verkeerd van de kiosk.
Ik had geen tijd om goeie koffie elders te halen.
We zijn kinderen van onze tijd.
We zijn in ieder geval de hele dag dingen aan het eten en aan het drinken.
De gratis krant voor me roept dat Jeroen Willems dood is neergevallen en dat jongetjes van vijftien grensrechter Nieuwenhuizen hebben doodgeschopt.
Ik weet het ook niet meer.
We draaiden gisteren Brel.
Het was een dag voor Brel.