Zoals te lezen valt op Fileunder.nl

Dag 1
De Woensdag

Ik heb sinds vandaag mijn zogenoemde Rock ’n Roll-maand erop zitten. Wat wil zoveel wil zeggen als: niks geen op vakantie gaan, maar in plaats daarvan zo ongeveer ieder weekend op een festival staan en door de weeks dan ook nog eens ergens op een veldje in de Peel, bij een één of ander sympathiek bandje dat dus ergens op een festival in de Peel speelt.
Hoe dan ook.
Ik begon St. Pauls tien jaar Pop ‘O Matic-festijn met een kater en met een keelpijn-aanval die al een week voortzette.
“Ik ga DIRECT na the Gossip naar huis!” riep ik naar Storm.
Want ja: je moet als vrijgevochten vrouw toch goed voor jezelf zorgen.
Continue reading…

En zo kan het ook.
Zeg maar.

En daarbij: ik drink nooit meer.

.

She signed with Motown in 1965 and enjoyed modest success as a solo singer. Once she was paired with Gaye in 1967, her stardom grew, but later that year she collapsed on stage into Gaye’s arms during a performance. She was then diagnosed with a brain tumor which eventually led to her death at the age of only 24.

IEUW!!!

Godsamme.
Was alles maar zo makkelijk.

I know you tried
I know you’re cursed
I know your best was still your worst
when Hollywood was calling out your name
Saint Augustine

I’m a bit run down
But I’m ok
I just feel like calling it a day
But you send me back to the start
You drive a hard bargain

Each time I’m heading
For nowhere
Doomed and determined to go there
It seems I never get far
Cos you drive a hard bargain

How’s a guy supposed to fail
With someone like you around
I’ve tried and tried
To no avail
You just can’t seem to let me down
You drive a hard bargain

So I’ll keep on playing
That old song
Cause for all I know
It’s where I belong
When the world is breaking my heart
You drive a hard bargain

You send me back to the start
You drive a hard bargain

I’m a bit run down
But I’m ok….

Ron Sexsmith – Hard Bargain

En het bijbehordende liedje dat niet het liedje zelf is.
Zucht.
Het benne roerige tijden en hoe komt het toch dat sommige dingen om me heen zo mooi zijn dat het fysiek pijn doet?
Kan iemand me dat uitleggen?

I was just thinking that I have been missing you for way too long
There’s something inside this weary head that wants us to love just instead

Kilk!

“Ik droomde vannacht alweer dat ik een hoer was. Ik begrijp niet waar die dromen nou vandaan komen.” Elsa heeft een snorretje links boven haar lip, daar waar ze de sigarettenrook uitblaast.
Buiten tegenwoordig.
Nu zit Elsa aan de bar en drinkt ze bier.
Gewoon bier.
Pils.
“Dit keer was ik een soort van Thaise massage-hoer. En ik zat in een kamer met een heleboel Thaise massage-hoeren. In mijn droom keek ik rond, tijdens mijn werkzaamheden, tot ik opeens merk dat ik zelf, als Thaise mass-… Ach je snapt het wel,” ik knik, “bezig ben met Kiefer Sutherland!”
“Kiefer Sutherland?” zeg ik.
“Kiefer Sutherland!” roept Elsa.
“O,” zeg ik, toch wel wat onder de indruk. “Kiefer Sutherland.”
“En ik lig daar, met een fles massageolie tussen zijn benen en ik denk, in mijn droom welteverstaan, dit is de man van mijn leven!”
“Kiefer Sutherland?” zeg ik.
“Kiefer Sutherland! En ik klim omhoog en ik kijk hem aan en hij kijkt mij aan en we denken allebei het zelfde.”
“Watte?” zeg ik, “neuken?”.
“Nee!” roept Elsa, “natuurlijk niet! Ik was toch een hoer! Verliefd! Dat denken we! Verliefd!”
“Verliefd. Op Kiefer Sutherland.”
“Ja! Dus wij zoenen in die droom en ik daardoor door de commissie van de massagesalon op het matje geroepen. Kom ik er achter, in mijn droom, dat het mijn eerste dag als massage-mevrouw was. En meteen al met Kiefer Sutherland.”
“Goed gedaan. Gauw carrière maken.”
“Nee! Juist niet. Want ondertussen ben ik verliefd geworden op Kiefer Sutherland. Dus ik kan het niet meer, dat werk.”
“Geen carrière.”
“Nee. En nu vraag ik me dus af wat dat allemaal betekent. Want heb ik nu eens een vliegende start, maak ik het niet af.”
Ik staar naar haar snorretje en naar haar bier dat doodgeslagen in het glas ligt.
“Ik maak nooit iets af,” zucht Elsa.
“Ach,” zeg ik en ik klop op haar hand, “heus wel.”
“Ik ben niet eens een goeie hoer.”
Elsa haalt een pakje shag uit haar tas en loopt naar buiten.
Ik kijk naar haar biertje. Er zit nog een halve slok lauw bier in.

Ik spoel haar glas maar.
Dan krijgt ze zo gewoon weer een nieuwe.

In het bos bij de ballonnen rechts, schreef de routebeschrijving.
De ballonnen kwamen snel, maar d’n Lee is goed in op de rem trappen.
Met Hard Bargain van Ron Sexsmith heul hard door de ramen schallend reden we het über Duitse platteland op.

Kunstgrass 2008 werd een soort van uit de hand gelopen tuinfeest, waar het bier maar ‘neuro was en de barbecue ook. En waar ’s nachts een pot satésaus op tafel werd gezet.

En de Staat was het gaafst. Vieze mannenmuziek door fijne jongensss.
Vanavond ook in D’Nondergrond.
En d’n Lee was natuurlijk weer op haar stralends. Maar dat spreekt voor zich.

Uitgaande sms, 10u40, vanochtend te Duitsland:
Keelpijn. Klam. Hard matje. Blij rondrennende meisjes. En op moment van schrijven een vals zingende singer-songwriter. O ja. En een kater. Ook vals. Ik hou van kamperen.

DJ Flodderbokser draaide mijn halve platenkast. Van Midlake tot Beirut.
Geef die man een hand!

Verder heb ik vanochtend voor d’n Lee vanuit de slaapzak Mickey Mouse, Zeeuws Meisje, een zwemmer én een bromvlieg nagedaan in de tent. En wel met d’n Lee’s eigenste BH op mijn heufd.

Ik zeg:
Een ware

van humor. Daar in die tent.

Ik kan me niet meer herinneren hoe het voelde toen je voor het eerst een arm om me heen sloeg.
Ik kan me herinneren hoe het was voor je arm, hoe het was om alleen te liggen, om alleen wakker te worden en hoe het was om geen hand te pakken, om per ongeluk geen hand te pakken.
Ik kan me herinneren hoe het was om met twee handen het kussen tegen mijn wang te drukken en om te voelen hoe ik het kussen opwarmde.
Ik voel het nog.
Ik weet het nog.
Bijna elke dag. Bijna elke ochtend, nacht, voordat jij voor het eerst je arm om me heen sloeg.
Ik was er.
En dat was dat.

Ik kan me herinneren hoe het is als je me vasthoudt nu. Als je me vasthoudt en dat mijn arm slaapt, dat mijn nek scheef ligt, dat ik haast niet kan ademen omdat je me zo stevig vasthoudt. Ik weet hoe ik me voel het moment voordat jij je arm optilt en die over me heenlegt, je arm optilt, me daarmee vasthoudt en me tegen je aandrukt.
Ik weet dat moment.
Ik weet hoe het voelt.
Ik weet hoe de haren op je arm voelen, hoe je nek ruikt.
Ik zit hier en ik weet dat.
Hoe je je lippen door mijn haar wrijft.

Ik weet hoe het was.
Hoe het is.

Maar ik kan me de eerste keer niet meer herinneren.
Niet meer herinneren of ik kriebels had.
Ik neem aan dat ik kriebels had, maar ik kan het me niet meer herinneren.
Ik kan me niet meer herinneren of je het snel deed, stiekem, of juist heel langzaam.
Als een dief.
Ik weet het niet meer.
Het is weg.
En het kan niet meer nog een keer.

Dat niemand zeker weet.
Hoe het voelen gaat.
Maar dat het er is.
De hoop.

Ik ben het vergeten.